 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
...І калі не сьпяваць аб Радзіме,
Дык навошта наогул сьпяваць?
У бронзавы час, калі ноч
нагадвае колерам бронзу,
За бронзавы стол ён сядае
і піша пяром пугачыным
На пругкім пергамэнце
вершы і прозу
і вершы
і прозу.
І бронзавы поўні дзыгар адбівае гадзіны.
Ён піша
і піша,
нібыта прадрапвае выхад
З гнілых сутарэньняў –
у вольную ночку лясную.
І сьлед сьлімака на ілбе, як карона, успыхнуў.
То Бог ужо ночку сьмяротным вянцом карануе.
І прывід зьбірае пасьпешна старонкі, старонкі –
Старонкі цякуць па руках валасамі русалкі,
І з бронзавых пальцаў расой асыпаюцца звонкай
І вершы, і проза,
і дробныя лёсу кавалкі.
...Усё, што напісана, зьнікне на золку пахмурым,
Калі да Радзімы ні мовай, ні сном не прыкута.
І прывід хаваецца ў бронзавым пекле для мудрых,
Што мудрасьць і моц аплаціць не схацелі пакутай.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
